Cha Cha - Sik-k
.
.
.
“หึ” เขาพ่นเสียงหัวเราะออกมาทันทีที่รุ่นพี่ตัวเล็กพูดจบ
“ขำอะไร”
“สุดท้ายผมก็เป็นแค่ที่ระบายของพี่” เขาเว้นจังหวะนิดนึงเพื่อกลืนก้อนที่จุกอยู่ที่คอ “ใช่หรือเปล่า”
คนตัวเล็กส่ายหน้ารัวๆ
“ไม่ สำหรับเจมส์ไม่ใช่แค่ที่ระบาย”
“....”
“เจมส์มีค่ามากกว่านั้น”
ดวงตาคู่สวย เอ่อคลอไปด้วยหยดน้ำตา ถ้าเป็นเวลาปกติ เขาคงดึงเข้ามาปลอบ มาโอ่ แต่ไม่ใช่เวลานี้ เวลาที่เรากำลังเทะเลาะกัน เขาไม่อยากกลับไปเป็นแบบเดิม
ไม่อยากให้เราสองคนต้องจบที่วังวนเดิมๆ
.
.
.
ไม่อยากสักนิด
“พี่ยอมเราแล้ว” คนตัวเล็กช้อนตาขี้นมองเขา
“ยอมอะไร”
“พี่จะบอกทุกคน”
“บอกอะไรครับ” อยู่ดีๆในใจเขาก็เต้นรัว เหมือนลิงโลด
“บอกว่าเราคบกัน บอกว่าพี่เป็นของเจมส์ บอกว่าเจมส์เป็นของพี่” ปากเขาแทบจะหลุดยิ้มออกมาอยู่แล้ว แต่ก็ทำได้แค่เก๊กหน้านิ่งต่อไป
คนตัวเล็กเป็นแบบนี้ตลอด รู้ว่าเขาต้องแพ้ทาง รู้ว่าเขาต้องยอม
“แล้วผู้ชายคนอื่นของพี่” ร่างสูงยังคงตีเนียนต่อไป ไหนๆก็ไหนๆแล้ว จะแกล้งทั้งที มันต้องแกล้งให้สุด
“พี่ไม่มีใคร”
“พี่แดน ไอ้คิว”
“ไม่ ฮึก ไม่มีใครจริงๆ” ร้องไห้ซะแล้ว
“เชื่อได้หรือเปล่า”
คนตัวเล็กพยักหน้าทั้งน้ำตา ช่างน่าเอ็นดูและน่าสงสารไปในคราวเดียวกัน แต่ที่จะมากเป็นพิเศษคงจะเป็น น่ารังแก... ชิบหาย
“พี่เป็นของเจมส์” คนตัวเล็กเช็ดคราบน้ำตาออก “ทั้งตัว ทั้งหัวใจ”
“....”
“อย่าเงียบใส่พี่สิ พี่ ฮึก ไม่ชอบเลย” เบะปากพร้อมตั้งท่าจะร้องไห้อีกครั้ง
“ตัวเป็นของผม อันนี้เชื่อ” เขากระตุกยิ้มมุมปาก “ใจเป็นของผมแน่หรือเปล่า อันนี้ไม่แน่ใจ”
“เป็นสิ”
“งั้นพิสูจน์”
คนตัวเล็กชะงักทันทีที่เขาพูดจบ ก่อนจะทำหน้าสงสัย
“พิสูจน์หรอ... ยังไง”
“ก็อย่างที่พี่บอก”
.
.
.
“พิสูจน์แบบถึงใจไงครับ”
จำไม่ได้ว่าเหตุการณ์หลังจากนั้นคืออะไร แต่ที่รู้ๆตอนนี้ หลังของรุ่นพี่ตัวเล็กก็เอนลงที่นอนแล้ว เขาถอดเสื้อออก กายขาวก็ปรากฏต่อสายตา
“อยากให้ผมทำอะไร” เขาเงยหน้ามองคนตัวเล็กที่นอนหน้าแดง ไม่รู้ว่าสาเหตุมาจากแอลกอฮอล์ หรือเขากันแน่
“....”
“ไม่ตอบงั้นผมหยุดแค่นี้”
“....”
“....” เขาแกล้งผละออกจากคนตัวเล็ก และลุกขึ้นนั่งที่ปลายเตียง
ในห้องเงียบจนเขาใจเต้น ไร้การเคลื่อนไหวใดๆ
“พี่ใส่เสื้อผ้าเถอะ เดี๋ยวผมไปส่งที่ห้อ...” แรงกอดจากด้านหลัง ทำให้เขาต้องยิ้มออกมาอีกครั้ง นึกว่าจะไม่ง้อซะแล้ว
“ทำพี่ แบบที่เจมส์อยากทำ”
“….”
“พี่ชอบทุกอย่างที่เจมส์ทำให้”
ตาย
ไอ้เจมส์คนนี้ตายแน่ๆ หลงจนโงหัวไม่ขึ้น เป็นแบบนี้นี่เอง
“พูดแล้วนะ”
“อื้อ”
เขาหันกลับไปเผชิญหน้าคนตัวเล็กอีกครั้งก่อนจะปลดทุกอย่างที่เกะกะทิ้ง ขาว... ขาวไปทั้งตัวเลย ไม่ไหว
“อ๊ะ อื้อ” เขาก้มดูดยอดอกสีชมพู จนคนตัวเล็กสงเสียงออกมา มืออีกข้างก็ไม่เปล่าให้ว่างเปล่า เขาหยอกล้อกับยอดอกอีกข้าง
“อย่าปิดปาก อย่ากลั้นเสียง”
“แต่ อื้อ พะ พี่อาย”
“พี่อาย แต่ผมอยากได้ยินเสียงพี่นะ”
อั่ก
คนตัวเล็กทุบที่หลังของเขา ได้ โดนเขาเอาคืนแน่
ร่างสูงลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าตนจนหมด แก่นกายที่ชูชันขึ้น ทำให้คนตัวเล็กหลับตาทันที ตัวแดงไปหมด เจ้าตัวจะรู้มั้ยเนี่ย
“ลืมตาหน่อยครับ”
“ไม่เอา”
“ไม่เอาจริงๆหรอ มันคิดถึงพี่นะ”
เขาแกล้งหยอกรุ่นพี่ตัวเล็ก ก่อนที่มือหนาจะค่อยๆรูดไปตามท่อนเนื้อของตัวเอง เขาคลานขึ้นไปคร่อมอยู่บริเวณหน้าอกคนตัวเล็ก
“อ้าปากหน่อยนะครับ” เขาจับแก่นกายถูบริเวณปากบาง แค่นี้ยังรู้สึกน้ำแทบแตก แม่งเอ๊ย
“....”
“นะครับ ซี๊ดดดด”
ปากบางครอบลงที่ส่วนหัวทันที ความอุ่นวิ่งไปทั่วทั้งแก่นกาย จะละลายอยู่แล้ว
“อื้ม ดูดตรงหัวแรงๆ ซี๊ด เสียวจัง”
“อื้ออออ” มือบางดันบริเวณเชิงกรานของเขาเป็นการปราม เพราะเขาแกล้งดันมันเข้าจนลึก
“ลืมตามองผมหน่อย เงยหน้า ซี๊ด มองหน่อย”
คนตัวเล็กทำตามอย่างว่าง่าย ภาพแก่นกายที่อยู่ในปาก กับสายตาที่เอ่อคลอไปด้วยน้ำตา กระตุ้นอารมณ์เขาเหลือเกิน
“อยากให้แตกในปากมั้ย”
รุ่นพี่ตัวเล็กรีบส่ายหน้าทันที
“หึๆ ครับ อื้ม รอไปแตกข้างล่างดีกว่าเนอะ”
ลิ้นเล็กยังคงทำหน้าที่ดีจนเขาเกือบถึงอยู่รอมร่อ
“พอก่อนพี่”
เขาชักแก่นกายออก ก่อนจะเขยิบตัวลงมา พร้อมกับจับขาของคนตัวเล็กแยกออกจากกัน มือหนาลูบไปทั่วต้นขาด้านใน
“ทั้งลื่น ทั้งหอม จุ๊บ”
“อย่าดูดแรงสิ”
นอกจากจะไม่ฟังแล้ว เขายังกัดเข้าที่ต้นขาขาวด้านใน
“เจ็บนะ”
“เจ็บหรือชอบ”
“….”
เขาทนไม่ไหวแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นคนตัวเล็ก มันกระตุ้นเขาเหลือเกิน ปวดแก่นกายไปหมดแล้ว
“เอาแล้วนะ”
“ถุงล่ะ ไม่ใส่หรอ”
“ไม่”
“พี่กลัวเจ็บ”
“อย่ากลัวครับ เชื่อใจผมนะ” เขาก้มตัวไปจูบปากคนตัวเล็กเป็นการปลอบโยน
“อ๊ะ อื้ออออ”
แก่นกายถูกดันเข้าไปทั้งๆที่ยังไม่ได้เบิกทางและไร้ตัวช่วยใดๆทั้งนั้น
“ซี๊ดดด โคตรแน่เลยพี่”
“เจ็บ” ร่างสูงถอนแก่นกายออกมานิดหน่อย ก่อนจะถ่มน้ำลายลงเพื่อเป็นตัวช่วย
เขาขยับเข้าออกช้าๆ จนช่องทางเล็กผ่อนคลาย น่าจะหายเจ็บแล้ว ตอดดีขนาดนี้เขาไม่อยากรอทั้งนั้น
“หายเจ็บยัง”
“อื้อ หาย อ๊ะ แล้ว”
“งั้นผมทำแรงๆนะ”
“....”
“หรือไม่อยากให้ผมทำแรงๆ ผมทำแค่นี้ก็ได้” เขาขยับเข้าออกสั้นๆเบาๆ
“อย่าแกล้งพี่นะ จะทำแรงๆก็ทำ อ๊ะ”
“ถือว่าอนุญาตแล้วนะครับ ซี๊ด ผมไม่ห้ามใจตัวเองแล้วนะ”
ผ่านไปเนิ่นนานหลายนานที เขาขยับเข้าออกไม่หยุด ช่องทางก็ตอดราวกับกลัวเขาจะหายไป
“ซี๊ดดดด ไม่ไหวแล้ว”
“พี่ อ๊ะ พี่ก็ไม่ไหว อื้ม” เขายิ่งเร่งขึ้นเมื่อคนตัวเล็กครางเสียงดังออกมา
มือเล็กที่โอบรอบคอเขา ค่อยๆเลื่อนไปที่หลัง ก่อนจะจิกและข่วนเพื่อระบายอารมณ์... มันแสบ แต่เขากลับชอบ
“แม่งเอ๊ย เสียวชิบ” เขาขยับรุนแรงขึ้นหนักกว่าเก่า ช่องทางหลังตอกถี่ๆ บ่งบอกว่าคนใต้ร่างเขาก็จวนจะถึงปลายทางอยู่แล้ว
“อ๊ะ พะ อื้อ พี่เสร็จแล้ว” คนใต้ร่างของเขากระตุกก่อนจะปลายน้ำออกมา ทั้งๆที่เขาไม่ได้แตะต้องแก่นกายเลยสักนิด
“ให้ผมแตกไหน” เขาจะถามตลอด เพราะเขาไม่อยากให้คนตัวเล็กลำบาก เพราะการที่ทำแบบนี้ก็ถือว่าเขาเอาเปรียบคนตัวเล็กมากพอแล้ว
“แตก อื้ออ แตกใน”
“....”
“อ๊ะ เจมส์ พี่จะเสร็จอีกแล้ว”
“ขี้ยั่วไปไหนวะ ปล่อยออกมา ซี๊ด” เขาขยับรัวๆ และเร่งขึ้นๆ
“พร้อมกันนะวี”
“อื้อ อะ พี่รัก จะ เจมส์นะ อ๊าาา”
“รักเหมือนกัน ซี๊ด แตกแล้วนะ อื้มม” ช่องทางตอดรัดจนเขาถึงจุดหมาย และปล่อยทุกหยดใส่คนตัวเล็ก
เขาล้มตัวลงนอนซบตรงซอกคอคนตัวเล็กที่ยังหอบไม่หยุด
“ขอโทษนะที่เอาแต่ใจ”
“ไม่เป็นไร พี่เข้าใจ”
“ผมรักพี่จริงๆ”
“พี่ก็รักเรานะ อย่าทิ้งพี่ไป”
“ชั่วชีวิต ผมจะไม่ปล่อยพี่ให้ไปเป็นของใครเลย”
.
.
.
คุกไม่คุก จะคุกไม่คุกต้องลองเสี่ยงดูอีกสักนิด
กรีสสสสสสสส เราทำอะไรลงไป๊
ฮื่อออ ฝาก #วันช็อตจินฮวี ด้วยนะคะ
จุ๊บ
